26 Haziran 2014 Perşembe

14 comments

En azından farkındayım

Bayrampaşada oturmanın en iğrenç tarafıda eğitim düzeyi çok düşük insanlarla aynı mahalleyi,aynı apartmanı hatta kapı komşuluğunu paylaşmaktır. Bir beyoğlu bir cihangir bir bostancı bir kadıköy değil. Sabahtan beri bebeğimi uyutma çalışmalarım alt komşum yüzünden boşa çıkınca ''yether arthık .Bende mahalle karısı gibhi yolarım ha''versiyonuna atlayarak ayağıma terlikleri geçirdiğim gibi alt kattaki dairenin kapısına dayandım.Sabah 7den beri cır cır bağıran 3 minnak erkek çocuğu var ve yemin ediyorum bu bebelere kalsa gene feminist olurum neyse...

Kapıyı çıkan minnak çocuğun üstü başı kan ,eli çükünde ağlayarak açtı kapıyı.Bismillah dedim,nluos lan!
Arkadan sırıtarak gelen anası(komşum) -Gel komşum gel,oğlanları kestirdiğimi mi duydun diyerek kapıyı araladı.Ayyy bir utandım bir utandım.Meğer can acısından bağırışıyormuş veletler.

Kapıda öyle kalakalıp ''seni yolmaya gelmiştim komşucum ama madem oğlanların çükleri gitmiş ,neyse''diyemediğimden içeri gireyim 5 dakika dedim.
Annem girmez olsaydım.Hay iyi niyetime giden kanalları ibrik ibrik kazıyayım ben.Salon koltuğuna oturmamla birlikte kapıyı açan çocuk ağlayarak yanımıza gelip ''öhh al bakk''diye açıverdi kanlı çükünü.Ay kıpkırmızı oldum,kulaklarımdan bir alev çıkıyor ki sorma.

Çocuktur yha diyerek bozmadım.Ağzıma gelen kelimeleri yutup gülümseyerek ''tebrik ederim''dedim.Çocukta aynı şoka girmiş olacak ki sarkık dudaklarından salyalar akarak bana bakıyordu.
''Aaa ne terbiyesizsin Haşmet'' diye diğer çocuğun ense köküne geçiren komşu karısı ,sırıtarak bekle bekle dedi.Ben o sıralarda mala bağladım sanırım,bir şey beklemem lazım diyerek bakınıyorum civara.

Haşmet çocuğuda gelip(adı haşmet değil bu arada ,unuttuğundan uyduruk bir isim o) gömleğini kaldırınca kadın oğullarım artık tam erkek diyerek elindeki 6 aylık bebeğin çükünü de gözüme soktu.Daha fazla dayanamayıp ''Hayırlı olsun erkekleriniz''diyerek ağlayan erkek çocuklarının sesini arkamda bırakarak çıktım merdivenleri.

Karşı komşum kızı Aleynayı duvardan duvara çarpıyordu kapıma evin anahtarını soktuğumda.Tek duyulan ''Anne vallahi o tableti okul verdi,kimse almadı''idi.
Yazık,okullarda dağıtılan tableti birilerinin aldığını düşünmüş olmalı karşımdaki enthel anne.Neyse ...Anlayacağın tımarhane gibi bir apartmanda yaşıyorum,gerçi bende pek akıllı sayılmam bana müstehak.