1 Temmuz 2014 Salı

18 comments

Bu yolda yürünmez.Burası Bp Paris değil.

Günlerden bugün.Alışveriş yapmak gibi masum bir sebeple çıktım Bayrampaşa yollarına.Üstümde askılı mini bir elbise,ev kıyafetim aslında.Evde böyleyim,normalde daha bir seksiyim ya neyse.
Bebek emzirdiğim için benim cicikler azıcık büyümüş. Bir Nadide sultan değilim ,nadideyimdir ama sultan değilim.

Cicikler fazla mı zıplıyor lan diye göğüs çatalıma baktığım arada yan tarafımdan bir tükürük sesi işittim.Göz bebeklerim yavaşlatılmış lapayla tükürüğe endekslenmiş şekilde onunla birlikte yere yapıştı resmen.Kafamı kaldırıp salyanın sahibine baktığıomda kafasında dantelden örme fes gibi şey olan ,beyaz sakallı siyah kaşlı,elinde baston-u şerifi olan bir amca.

-Amca insan geçiyor,neden tükürüyorsun yahu
-Ben insan olmayana tükürüyorum
-Amca kendimden bahsediyorum
-Sen insan olsan ramazanda bu kılıkta milletin niyetini bozmazsın
-Milletin niyet koruyucusu sen misin amcacım,sen mi bozdun niyeti tövbe.Bir ayağın mezar mihenginde
-Görünme gözüme bak,niyetimi açtırdın.Fenalıklar yaptırma bana
-Amca allahını seversen bir fenalık yap bana.Yok yani yapamayacağına olmayan milyon dolarlarımla bahse girerim.
Sopay-ı şerif havalanır ve bağıra bağıra
-Vallahi kırarım kafanı deyyuz,yıkıl karşımdan orospu!
-Allah kabul etsin oruçlu ağzının niyetini.Ben senin elindeki sopayı alıp götüne somayı da bilirdim ya,sen şükret yaşına edepsiz herif
Arkamdan orospu diye bağırmalarına kulak tıkayıp ciciklerim ağzıma değecek kadar zıplayarak markete giriyorum. Bir an önce alışverişimi yapıp kendimi eve atmanın derdindeyim. yolda 3 kadın 7-8 çocuklu bir çingene tayfası görüyorum.Sırayla çöpleri kurcalıyor,çocuklar sümüklü,kirli paslı oyun oynaya oynaya bana geliyorlar.

En küçük olan çocuk masum masum poşetime bakıyor.Hiç dayanamam çocuklara ,netice de bende bir anneyim. İçinden çikolata çıkarıp veriyorum.Bu eylemimi gören arkada kalan çocuk sürüsü üstüme doğru koşmaya başlıyor. Allahım kaçsam mı diye etrafa bakıyorum,cidden kaçacağım çünkü o kadar çikolatam da yok hem içimden de gelmedi ne vermek ne var yani.

Kaçamayacağıma karar verince koşan çocuklara gülümseyerek ''maalesef çocuklar çikolatam yok ki ''diye sevimli sevimli gülümsüyorum.En büyüğü en başta koşuyor ve poşetin tekini tutup beni arkaya deviriyor.Küt diye göt üstü oturup ne olduğunu anlamaya çalışıyorum.O çocukların poşetleri bir saçması vardı arkadaş.Elimden aldıkları gibi hurraaa.

Sizi annenize söyleyeceğim diye ağlayarak çingen annelerine bağırıyorum.''Çocuklarınızı alır mısnız''
Memesi diz kapaklarına değen teyze konuşuyor: ''Ne var çiggolata vereydin''
-Teyze yoktu
Saçlarını arkadan toplamış,papatya ağartmalı yelloz (çocuk değil,17 yaşında nereden baksan) yüzüme çemkiriyor.
-Yalancii icinden 2 tane daha çikmadi mi

50 liralık alışveriş ettim.Şu anda elimde gözyaşlarım var...Sebebi mi? Burası Bayrampaşa !