21 Ocak 2015 Çarşamba

30 comments

Saçma sapana saçmaladım...

Selam incir çeirdeğinde limon ağacı çıktığını düşündüğüm okuyucu

Özlemesen de anlarım

Ben özlenecek bir kadın değilim aslında.Aptalım,saptalım,hatalıyım,kusurluyum ve sanırım yalnızım.
İnsan evliyken yalnız olabilir mi? Sanırım asıl evliyken geliyor yalnızlıklar....

Ben özelimden bahsetmiş miydim hiç? Ben aygırla durmadan kavga ediyorum.Adamı çıldırtıcı bir özelliğim olduğu kanısında.Ama yok öyle bir şey.Sadece insan saçmalıkları.Farklı kültürler,kişilik özelllikleri,aile yapıları,görüş farkı,kültür....

Sanırım evlilik yaşamını sevmiyorum artık.Mutlu değilim.Kendimi yorgun ve derdini anlatmaktan aciz hissediyorum.

Evet okuyucu,sevgili okuyup dinlermiş gibi saydıklarım.

Konuşmama izin vermiyor benim herif.ağız dolusu lafla geliyor.Bazen bir lafı 50 kere tekrar ediyor.Hatta dayanamayıp küfrediyor,vuruyor,kırıyor....
Lanet ediyorum....

İçimden amına koduğumun delisi diyorum.

2 saat sonra kocacım demek zorunda olduğum amına koduğumun delisi.
Şimdi ben bu heriften ayrılsam ne olacak ?
Etraf akıllı mı kaynıyor sanki?
Biz hangi ara bu kadar kirlendik? Anlamsızım.
Ya yaldır yaldır küfretmek istiyorum aslında.Ruhum o kadar dibe vurdu ki...O bile edeplileşti.Sanırım bu aralar kocamdan fazla küfür yedim,edesim geçti.Yazık bana.
Acayip mutsuzum...
Acayibim.